آنچه این روزها فصل مشترک عناوین مطبوعات و اظهارنظرهای سیاستمداران و نظامیان آمریکایی و متحدان غربی را به رشتهء نگارش وا میدارد، اعتراف به شکست خلق و خوی استعماری به ویژه  تجاوز آمریکا در افغانستان می‌باشد که در این میان عناوینی از قبیل مرگبارترین ، بدتریند ، سخت ترین ، دشوارترین بیش از سایر عناوین به چشم می‌خورد.
شاید در این میان تیتر جالب توجه یکی از روزنامه های غربی نقطهء عطف و نشان دهندهء وضعیت دشوار نیروهای ناتو باشد که نوشته است: “غرب باید با آرزوهایش در مورد افغانستان خداحافظی کند. ” این روزنامه خطاب به نظامیان متجاوز کشورهای عضو ناتو مستقر در افغانستان در توصیف ناامیدی غرب از تحقق اهدافش در افغانستان افزوده است : باید بپذیریم که بسیاری از اهداف ما، در افغانستان هرگز قابل دستیابی نیستند
اعتراف این روزنامه و روزنامه های دیگرغربی و مقامات این کشورها  بالاتر از آن رئیس جمهور، وزیر دفاع ، وزیر خارجه و فرماندهان ناتو دربارهء  اوضاع افغانستان و شکست ، در رسیدن به هدفهای غرب اکنون به اوج خود رسیده درحالیکه سال گذشته میلادی که چند روز پیش پشت سر گذاشته شد مرگبارترین و مصیب بارترین سال برای نظامیان غرب در افغانستان یاد شده است  و استراتژی محتاطانهء اوباما در قبال ادامه اشغال افغانستان هم بیشتر از سلفش باعث شکست سخت آمریکا و بی آبرویی حزبش شده است.
دوازده سال قبل کشورهای غربی به سردمداری آمریکا با بهره برداری از فضای خاص پس از انفجارهای  نیویورک لشکرکشی خود را به افغانستان که در حقیقت آغاز طرح محافظه کاران صهیونیست آمریکا (جمهوری خواهان) برای تغییر نقشه خاورمیانه بود، با اشغال افغانستان آغاز کردند. این سیاست جدید تهاجمی آمریکا درحالی به اجرا درآمد که حاکمان وقت کاخ سفید توانسته بودند با تبلیغات پرحجم و جهت‌دار خود، افکار عمومی را برای انجام این لشکرکشی آماده کنند. در چنین فضایی آمریکایی‌ها به همراه متحدانشان در ناتو، افغانستان را از زمین و هوا هدف حملات گسترده خود قرار داده و این کشور را به اشغال در آوردند. هر چند افغانستان به بهانه “مبارزه با تروریسم” اشغال شد ولی هدف اصلی و پشت پرده آمریکا تسلط بر کل منطقه خاورمیانه و تغییر نقشه و موازنه به نفع آمریکا بود که افغانستان یگانه نقطه خوبی برای شروع آن به شمار می‌رفت.
اکنون در آغاز سال جدید میلادی لشکرکشی آمریکا و متحدانش به افغانستان درحالی به آستانه دوازدهمین سال خود می‌رسد که نه تنها عامل ظاهری این تهاجم گسترده که همانا کشور سازی و اعاده حقوق بشر عنوان شده بود بدست نیامد بلکه افغانستان  بیش از پیش از بی ثباتی، نقض حقوق بشر و کرامت انسانی توسط عساکر ونظامیان خودش، فقر، ناامنی، فساد در ادارهء مزدور و مشکلات عدیدهء دیگر رنج می‌برد و هنوز هم هیچ دورنمایی در موجودیت اشغال برای آیندهء ملت قابل تصور نیست درحالی که مقامات آمریکایی در زمان شروع  اشغال افغانستان برای توجیه جنگ افروزی خود اعلام کردند ،بزودی افغانستان را همانند کشورجاپان در منطقه تبدیل خواهند کرد.
امروز تحلیل گران و سیاستمداران بی طرف پس ازگذشت دوازده سال از اشغال افغانستان در ارزیابی تجاوز و اشغال نظامی چیزی جز افزایش و گسترش قتل و خونریزی در افغانستان، ناامنی و بی ثباتی در منطقه، افزایش تلفات نظامیان غربی و برباد رفتن مالیات‌های شهروندان غربی در قالب هزینه‌های هنگفت نظامی در جهان برای آمریکا چیزی نمی‌بینند. اینکه امروز موجی از نگرانی‌ها در غرب از ادامه سیاست‌های ناکام  آمریکا بوجود آمده، حاصل بی ثمری شعارهای توخالی و پوچ با ظاهر مبارزه  برضد تروریزم کاخ سفید با اجرای سیاستهای ضد بشری در افغانستان می‌باشد که مردم افغانستان را به خاک سیاه نشانده است ولی آنچه بیش از همه در جنگ افغانستان آشکار بوده و همه بر آن اعتراف میکنند، شکست وعده‌های آمریکاست که با شعار کشور سازی ، آبادی و عمران ، تامین حق خود ارادیت و تامین حقوق بشر به افغانستان حمله کرد اما پس از گذشت بیشتر از یک دهه می‌توان به جرات گفت: نه تنها این حمله خود عامل گسترش تروریزم در جهان بود بلکه به اعتراف فرماندهان نظامی آمریکایی و انگلیسی، از پترائوس گرفته تا لیون پنیتا تا چیک هیگل(که به تازه گی مقرر گردیده است) به دفعات  اعلام کردنده اند که پیروزی نظامی در افغانستان غیرممکن است و باید به دنبال مذاکره و معامله سیاسی برای حل مسالهء افغانستان بود.
هنوز پس از گذشت بیشتر از یک دهه، یکی از دغدغه‌های مهم سیاستمداران و رهبران آمریکا و ناتو موضوع افغانستان و نگرانی آنها از وضعیت حضور نظامی خود در این کشور است. شاید روزی که آنها به بهانه مبارزهء به ظاهر  با تروریزم، افغانستان را هدف قرار داده و طالبان را از قدرت به زیر کشیدند، هرگز تصور نمی‌کردند در باتلاق افغانستان گرفتار شوند. نگرانی دربارهء اوضاع امنیتی افغانستان به حدی است که اوباما هنگام ورود به کاخ ریاست جمهوری آمریکا، افزایش نیروها را در این کشور بحران زده در دستور کار قرار داد اما با این افزایش، جنگ نیز در افغانستان تشدید شد و تلفات نیروهای ناتو نیز در این مدت افزایش قابل ملاحظه‌ای یافت.  این اعترافات، به روشنی نشان می‌دهند آمریکا و سایر متحدانش در باتلاقی فرو رفته‌اند که نمی‌توانند به آسانی از آن خارج شوند.