لوی‌سارنوالی از افزایش تلاش‌ها برای پیگرد کسانی خبر می‌دهد که برای پیشبرد کارهای‌شان در نهادهای دولتی، به دادن رشوت تن می‌دهند.
این نهاد هشدار می‌دهد که با رشوت‌دهنده‌گان و رشوت‌گیرنده‌گان، برخورد یک سان صورت می‌گیرد و هر دو طرف مجازات خواهند شد.
بصیر عزیزی، سخنگوی لوی سارنوالی می‌گوید: «اشخاص بلندپایۀ حکومت و اشخاص عادی مملکت که دربارۀ شان اسناد موجود است، و رشوت‌دهنده و گیرنده‌گانی که با اسناد و شواهد بازداشت شده‌اند، ما بالای همه شان قانون را تطبیق کرده‌ایم و آنان در زندان‌های افغانستان در زندان به سر می‌برند.»
در همین حال، عالمان دین و نیز مردم، رشوت‌دهنده‌گان را بیشتر در رُشد فساد اداری در کشور، مقصر می‌دانند.
مولوی حبیب‌الله حسام، عالم دین، می‌گوید: «کسانی که رشوت می‌دهند، یک راه را انتخاب کرده‌اند که دادن رشوت و گرفتن و اجراکردن کار خودشان است. این در توسعۀ فساد، بزرگ‌ترین یا محوری‌ترین سبب (علت) است.»
میرعزیزالله عریضه‌نویس، می‌گوید که هر روز، دست کم ۲۰ نفر نزدش می‌آیند تا برای آنان عریضه بنویسد.
کسانی که به گفته این مرد ۵۴ ساله، بسیاری از آنان ناچار می‌شوند برای پیشبرد کارهای شان در نهادهای دولتی، به «واسطه» یا دادن رشوت ناچار شوند.
هر چند میرعزیزالله می‌گوید که خودش و هم‌قطارانش، در پیکار ۱۴ ساله‌یی که برای ماندن‌شان در محل کارشان انجام داده‌اند، هرگز به راه‌های غیرقانونی نرفته‌اند.
میرعزیزالله، عریضه‌نویس، می‌گوید: «ما نگران نسل‌های آینده استیم که این روند بالای آنان هم، همچنان تحمیل می‌شود و آنان هم مثل ما با مشکلات مواجه خواهند شد.»
اما دربارۀ نقش مردم در پیکار با فساد اداری نیز دیدگاه‌ها همانند نیستند.
چنان‌که در این راستا، پشتیبانی حکومت از شهروندان کشور لازم گفته می‌شود.
نجیب، دانش‌آموختۀ ادبیات، می‌گوید: «در یک جامعه اگر ۱۰ نفر انسان خوب است، یک هزار انسانی بد است! ۱۰ نفر که در راه شان راست باشند، پس جلو کج‌روان را دولت باید بگیرد.»
پیشتر، یک سروی تازۀ اتحادیه اروپا دربارۀ فساد اداری در افغانستان، نشان داد که بسیاری از شهروندان کشور، به موثربودن خدمات نهادهای دولتی باور ندارند.
بر بنیاد این سروی، بیشتر مردم به مبارزه در برابر فساد اداری آماده استند؛ اما نمی‌دانند که چه‌گونه این پیکار را آغاز کنند.
