بگفته وزارت مهاجرین و عودت کننده گان افغانستان، اخیراً شمار بازگشت کنندگان از پاکستان افزایش یافته است.

مقامات این وزارت می‌گویند، از آغاز سال روان میلادی تاکنون بیش از دوصد و سی و پنج هزار افغان از پاکستان بازگشته اند.

حفیظ احمد میاخیل مشاور این وزارت روز گذشته گفت که اخیراً رقم بازگشت کنندگان از پاکستان در حال افزایش است و امکانات حکومت نیز برای آنان محدود می‌باشد.

وی در ادامه گفت:

“آمار عودت به صورت بی سابقه بالا رفته بخصوص از پاکستان یعنی روزانه حدود پنج هزار افغان از پاکستان عودت می‌کنند و احتمال می‌رود که این رقم به هفت هزار نفر در روز برسد.”

مرکز پناهندگان سازمان ملل متحد اخیراً برای هر عودت کننده که ثبت و راجستر این سازمان هستند چهار صد دالر امریکایی می‌دهد.

اما به گفته وزارت مهاجرین و عودت کنندگان در میان نزدیک به دوصد و چهل هزار عودت کننده یک صد و چهل و پنج هزار آنان بدون اسناد می‌باشند.

پیش از این ستیفن اوبراین معاون منشی عمومی سازمان ملل متحد در امور بشری نیز از افزایش شمار عودت کنندگان ابراز نگرانی کرده و از جامعه جهانی درخواست یکصد و پنجاه میلیون دالر کمک برای رسیدگی به آنان را کرده‌است.

مقامات حکومتی و کارشناسان افغان همواره می‌گویند که پاکستان مهاجرین افغان را به عنوان یک نقطه فشار در برابر حکومت افغانستان استفاده می‌کند و چندی قبل پس از درگیری در تورخم میان نیروهای افغان و پاکستانی به دلیل اعمار تاسیسات این بدرفتاری ها در برابر مهاجرین افغان تشدید یافته است.

در این حال مهاجرینی که به تازگی از پاکستان عودت کرده‌اند می‌گویند که در آن طرف خط دیورند از آزار و اذیت پولیس پاکستان و در این طرف خط از نبود سرپناه، آب آشامیدنی و بیکاری رنج می‌برند.

رحمن الدین، سیف الرحمن، محمد علی، عبدالکریم چهار تن از عودت کنندگان چنین گفتند:

“پس از تنش در تورخم برخورد با مهاجرین افغان رنگ دیگری به خود گرفت”

“دولت وعده زیاد کرده اما از تورخم به این سو حتی کسی آب برای ما نداد.”

“تا زمانی که پاکستان نفع خود را در ما می‌دید مشکل حل بود اما زمانیکه نفع اش از ما کنده شد از ما خواست تا ترک کنیم.”

“از دولت می‌خواهیم تا کسانی که زمین ندارند به آنان زمین دهد، کسانی هم هستند که حتی کرایه موتر خود را ندارند.”

این عودت کنندگان از حکومت می‌خواهند تا در قدم نخست برای ساختن سرپناه برای شان زمین بدهد و پس از آن خدمات شهری مانند مکتب، کلینیک، برق و دیگر امکانات را به دسترس آنان قرار دهد.

در این حال حکومت با آنکه این چالش‌ها را می‌پذیرد اما می‌گوید که آنان با وجود امکانات کمی که در دست دارند کمیتۀ را تشکیل کرده‌اند تا مشکل سرپناه را برای آنان حل سازد.